Shortlist Hypatiaprijs; winnaar van de Socrates Wisselbeker voor het meest prikkelende en urgente filosofieboek van het jaar.
Uit het juryrapport: “Met haar subtiele taalgebruik en mooi gecomponeerde zinnen prikkelt ze de lezer om over zichzelf na te denken als vragenstellend wezen. Als hersenbeest. Een wonderschoon boek.”
De drang van mensen om zichzelf te begrijpen is van alle tijden. En hersenwetenschap is in rap tempo de belangrijkste manier geworden om ‘de waarheid over de mens’ boven tafel te krijgen. Althans, in de ogen van het grote publiek. In mijn nieuwe boek Hersenbeest (Lemniscaat, april 2016) verken ik de kracht én zwakte van die aanpak. Op een persoonlijke en tastende manier.
Voor mij is Hersenbeest: filosoferen over het brein en de menselijke geest de neerslag van tien jaar praten en denken over de maatschappelijke en existentiële betekenis van neurowetenschap. Ik ben vooral trots op de toon van het boek, en op de wetenschapsfilosofie die ik er stiekem in heb gestopt. De recensent van de Volkskrant roemt mijn metaforen en geeft het boek vier sterren!
Ik geniet volop van de publiekspresentaties en openbare discussies naar aanleiding van Hersenbeest.
“Het is een herinnering waar moeilijk woorden aan te geven is. Het is eigenlijk ook een herinnering van niks. En toch verschijn ik daarin voor het eerst aan mezelf, op een manier waarin ik me nu ‐ decennia later ‐ nog steeds herken. Ik zit onder een struik, niet ver van de zandbak. Ik ben alleen. De andere kleuters zijn in de klas, of misschien scharrelen ze ook wel ergens buiten rond; in mijn beleving spelen ze geen rol. Hoe dan ook: onder die struik daalt een groot, mild gevoel van verwondering over me neer. Hier ben ik. Hier, in deze wereld. Kijk! Mijn arm, de zandbak, de lucht. En ik kijk. En die zoete verwondering blijft.”
Ga naar de promotiepagina van Hersenbeest.