Voor Humanist interview ik in 2001 mijn oude leermeester Jan Bransen, de filsoof die dan net Socrates-hoogleraar is geworden.
Categorie: schrijven
Zonnebloemen en bereklauwen
In mijn tijd als hoofdredacteur van Humanist (1996-2002) schrijf ik een essay over Tzvetan Todorov, die humanisten presenteert als ridders die zich een weg banen in de vreemde, vrije wereld. Ik geef lezingen over dit onderwerp bij tal van afdelingen van het Humanistisch Verbond.
Kiespijn
Zolang politici praten over doelstellingen in plaats van idealen valt er in wezen niets te kiezen, betoog ik in 2001 in een column voor Trouw.
Serieus narcisme
Joep Dohmen roept ons op allemaal levenskunstenaars te worden. Pak jezelf aan totdat je een goed leven leidt, zegt hij in een interview dat ik in 2000 voor Humanist met hem houd.
Regels voor het mensenpark
Filosoof Peter Sloterdijk geeft in Regels voor het mensenpark ongezouten kritiek op het humanisme. In 2000 geef ik voor Humanist een overzicht van zijn argumenten.
Je oog ontwikkelen
Museumdirecteur Sjarel Ex wil best te boek staan als een handige organisator, vertelt hij in een interview dat ik in 2000 met hem heb voor Humanist. Als het maar duidelijk is dat de kunst zijn muze is.
Oorlog in je bloed
Je weet dat de gruwelijke details je misselijk zullen maken. De hoop dat je ervan zult leren durf je niet te koesteren. Waarom zou je je dan eigenlijk nog verdiepen in oorlog? In 1999 schrijf ik hierover voor Humanist.
De macht van een mooi gezicht
Schoonheid loont, blijkt uit allerlei onderzoek. In 1999 schrijf ik voor Humanist een artikel over de vraag waarom dat zo is, en wat er aan valt te doen.
Getemperde vergelding
Een rechter mag geen fabrikant van leed zijn, vindt jurist en publicist Jan Leijten. In 1999 interview ik hem voor Humanist.
Emoties gaan voorbij, de vorm blijft
Kunstenaar Marlene Dumas schildert omdat ze wil dat mensen van haar houden. Maar ze heeft ook iets kouds en wreeds nodig om kunst te maken. In 1998 interview ik haar voor Humanist.